دانش‌آموز عطاردی از همه‌ی کادر مدرسه‌ی خود می‌تواند وقت ملاقات اختصاصی گرفته و مسائل ذهنیش را، خواه ساده یا پیچیده و...، مطرح کند، در این خصوص ملاقات با مدیریت دبیرستان از جمله مسائلی‌ست که همواره مورد تاکید شخص مدیر مدرسه بوده است. هر دانش‌آموز عطاردی با مراجعه به روابط‌عمومی دبیرستان، درخواست ملاقات خود را ارائه داده و زمانِ جلسه را، چه حضوری و یا به صورت تلفنی دریافت می‌کند.
ارتباط موثر میان دانش‌آموزان و کادر مدرسه از جمله اهداف همیشگی دبیرستان عطارد بوده است و خواهد بود. دانش‌آموز عطاردی در مدرسه تمرین نقد و مشق ادبیات منتقدانه می‌کند؛ ما نه تنها برای دانش‌آموزان خود حق انتقاد از کادر مدرسه و معلیمنش را قائلیم، بلکه او را به این مهم تشویق هم می‌کنیم. یک عطاردی فرهیخته، دغدغه‌ی پیشرفت دارد؛ هدفش از نقد از بین بردن اشکالات و به جلو راندن محیط پیرامون خود است.
همه‌ی دانش‌آموزان عطارد می‌توانند نقد‌ها، بررسی‌ها و تحلیل‌های خود از مدرسه، مشاوران و معلمین را به صورت کتبی یا شفاهی با مدیریت مدرسه در میان گذاشته و ایشان را از دیدگاه‌های خود آگاه سازند. احترام امری متقابل و مُسری است! میان افراد منتقل می‌شود، شدّت می‌گیرد و بعضاً از بین می‌رود! دانش‌آموز چطور می‌تواند احترام را یاد بگیرد و تمرینش کند، اگر در خانه‌ی اول و دومش، منزل و مدرسه‌اش محترم شمرده نشده و از حقوق اولیه‌ی انسانی برخوردار نباشد؟!
هر تصمیمی که دانش‌آموز در مدرسه می‌گیرید یک بُرد آموزشی‌ست، حال اینکه این تصمیم مفید است یا خیر و حتی درست است یا غلط تفاوت چندانی ندارد. دو مسئله در اینجا دارای اهمیت است:
تمرین قدرت تصمیم‌گیری
پذیرفتن تبعات و مدیریت آن‌ها
دانش‌آموز در مدرسه باید به تمرین تصمیم‌گیری بپردازد، تصمیم‌هایی که اثرات آن را در روزمره‌اش ببیند و لمس کند که فکر امروز، عملِ فرداست و بذر حال، محصول آینده.
این تمرینات باید دانش‌آموز را برای مدیریت زمان در هنگام تصمیم‌گیری، طبقه‌بندی خطرات احتمالی، آماده شدن برای نتایج درخور یا غیرمنتظره و... آماده کند. ایده‌آل‌گراییِ افراطی در بحث آموزش یک آفت است، ما در کنار روشن‌اندیشی به واقع‌نگری هم نیازمندیم، دانش‌آموز باید بداند که در زندگی قطعاً درصدی از تصمیماتش مغایر با آنچه که توقع داشته است نتیجه می‌دهد.در اینجا به اهمیت مدیریت تبعات خواهیم رسید که در شرایط بحرانی، بهترین تصمیم و مفید‌ترین برنامه‌ی جایگزین چه خواهد بود.
دانش‌آموز حق دارد در خانه‌ی اول و دومش، خانه و مدرسه‌اش، تصمیم‌گیری کند؛ این تصمیم‌ها به صورت کارشناسانه از طرف خانواده و اهالی مدرسه باید به او سپرده شود، از انتخاب غذا و لباس گرفته تا تعیین مقصد سفر و گذراندن تعطیلات آخر هفته. او باید یاد بگیرد که یک عمل یا سخنش می‌تواند تا کد زیادی زندگی اطرافیان و جغرافیای پیرامونش را دست‌خوش تغییرات کند.
دیدگاه خود را بنویسید